Ja tam mam na kompie jakiegoś ebooka z matury na polski i pisało, że to jest wyjaśnienie i etymologia tego słowa więc może się przyda
WESELE
Słowo "wesele" ma prasłowiańskie korzenie.
Otóż znaczy ono tyle co "wesołość, radość".
XVI - wieczne znaczenie tego słowa zawężało się do festynu czy zabawy. Tymczasem od XVIII w. zyskało także dodatkowy sens, a mianowicie ślubne wesele.
Obecnie, w ogólnym rozumieniu, jest to uroczystość na cześć nowożeńców, połączona z przyjęciem i najczęściej tańcami.
Encyklopedyczne źródła wyjaśniają nam, iż wesele jest "zespołem zwyczajów i obrzędów (zróżnicowanych pod względem regionalnym i kulturalnym), związanych z zawarciem małżeństwa". Niegdyś na wesele składało się wiele elementów o charakterze obrzędowym, z których każdy miał ściśle określone znaczenie i odgrywał istotną rolę na tle całości. Obrzędy były określone czynnościami i praktykami o znaczeniu symbolicznym. Za początek wesela uznawano już sam wybór partnera, a odbywało się to oczywiście za pośrednictwem swata. Konieczne były wówczas uzgodnienia dotyczące ekonomicznej płaszczyzny planowanego związku. Uczestnicy całego wydarzenia musieli postępować zgodnie z uświęconymi zasadami. W polskiej kulturze poszczególne elementy wesela charakteryzowały się bowiem określonym kanonem zachowań, zakorzenionych głęboko w tradycji, a wyznaczanych przez takie obrzędy jak:
- wyłączenie dziewczyny z kręgu panien, a chłopca z grona kawalerów (wieczór panieński, zwany "rozplecinami" od zwyczaju rozplatania atrybutu panny - warkocza)
- zaślubiny, a zatem obyczaje związane z formalnym stwierdzeniem zawarcia związku małżeńskiego
- noc poślubna, zwana "pokładzinami"
- "oczepiny", czyli obrzęd włączenia panny młodej do grona mężatek.
Na obyczajowość weselną składa się szeroki zbiór zachowań i śpiewów. Do każdej z części wesela były niegdyś przypisane konkretne przyśpiewki o symbolicznej treści i w ciekawy sposób obrazujące dany etap przygotowań. Zgodnie ze współczesną wiedzą, wesele z dawnych czasów można zdefiniować wręcz jako "widowisko rozpisane na role", zorganizowane na podstawie obfitego scenariusza. Stanowisko reżysera obejmował zazwyczaj starosta, czasem określany mianem "marszałka weselnego", a pierwszoplanowe role przypadały młodym zgrupowanym w orszak. Zakończeniem wesela były poprawiny, zwane "osiedlinami" lub "przenosinami".
Współcześnie młodzi często planują klasyczne przyjęcie weselne z elementami obrzędowymi, choć zdecydowanie mniejszą ich ilością niż miało to miejsce dawniej. Wiele obrzędów nie ma też obecnie racji bytu. Przykładowo warkocz czy też wianek nie jest już wyróżnikiem panny, więc mimowolnie wyklucza się zwyczaj jego rozplatania. Z pewnością obyczaje, które przetrwały do dnia dzisiejszego i są obecne na współczesnych weselach, nie mają tak rozbudowanej formy jak kiedyś. Niemniej jednak wciąż pobrzmiewają ich echa i choć być może radykalnym zmianom uległa wymowa poszczególnych części, to mimo wszystko zachowała się ogólna symbolika. Ponadto pojawiają się nowe, nieznane dawnym społeczeństwom, a standardowe już dzisiaj zwyczaje, wynikające zarówno z postępu cywilizacyjnego, jak i ze zmian mentalności ludzkiej.
